Na tej stronie znajdziesz mapę regionu Nowej Zelandii do wydrukowania i pobrania w formacie PDF. Mapa polityczna Nowej Zelandii prezentuje państwa, regiony, prowincje i okolice Nowej Zelandii w Oceanii.
Mapa regionów Nowej Zelandii przedstawia okoliczne obszary i prowincje Nowej Zelandii. Owa administracyjna mapa Nowej Zelandii pozwoli Ci poznać regiony Nowej Zelandii w Oceanii. Mapa regionów Nowej Zelandii jest dostępna do pobrania w PDF, w wersji drukowanej i za darmo.
Region ten jest najwyższym szczeblem samorządu lokalnego w Nowej Zelandii. Na mapie regionów Nowej Zelandii znajduje się 16 regionów Nowej Zelandii. Jedenaście z nich zarządzanych jest przez wybieralną radę regionalną, pięć zaś przez władze terytorialne (drugi szczebel samorządu terytorialnego), które również pełnią funkcje rady regionalnej, a więc znane są jako władze jednolite. Rada Chatham Islands jest podobna do jednolitej władzy, ale jest upoważniona na mocy własnego ustawodawstwa zezwalającego.
Nowa Zelandia posiada wiele odległych wysp, które nie są uwzględnione w granicach regionalnych, jak można zobaczyć na mapie regionów Nowej Zelandii. Wyspy Chatham nie znajdują się w żadnym regionie, chociaż ich rada posiada pewne uprawnienia rady regionalnej na mocy ustawy o zarządzaniu zasobami. Kermadecs i wyspy subarktyczne są zamieszkiwane tylko przez niewielką liczbę pracowników Departamentu Ochrony. Minister ds. ochrony jest upoważniony do działania jako rada regionalna dla tych wysp.
Obecne regiony Nowej Zelandii i większość ich rad powstała w 1989 roku w wyniku procedury scaleniowej przeprowadzonej na mocy ustawy o samorządach lokalnych z 1974 roku (patrz mapa regionów Nowej Zelandii). Rady regionalne zastąpiły ponad 700 organów ad hoc, które powstały w poprzednim wieku - tablice drogowe, tablice zlewni, tablice drenażowe, tablice zwalczania szkodników, tablice portowe, tablice domenowe i rezerwowe. Zasięg geograficzny regionów opierał się w dużej mierze na dorzeczach, przy czym granice regionów stanowiły główne podziały drenażowe, takie jak Alpy Południowe. Przewidywało to obowiązki wynikające z ustawy o zarządzaniu zasobami z 1991 roku. Niektóre granice regionalne są zgodne z granicami władz terytorialnych, ale istnieje wiele wyjątków. Przykładem jest Okręg Taupo, który jest podzielony między cztery regiony, chociaż większość jego obszaru mieści się w regionie Waikato.
Mapa polityczna Nowej Zelandii pokazuje regiony i prowincje Nowej Zelandii. Niniejsza mapa administracyjna Nowej Zelandii pozwoli Ci na pokazanie regionów, granic administracyjnych i miast Nowej Zelandii w Oceanii. Mapa polityczna Nowej Zelandii dostępna jest do pobrania w formacie PDF, w wersji drukowanej i za darmo.
Nowa Zelandia jest monarchią konstytucyjną z demokracją parlamentarną, chociaż jej konstytucja nie jest skodyfikowana jako wspomniana na nowozelandzkiej mapie politycznej. Królowa Elżbieta II jest królową Nowej Zelandii i głową państwa. Parlament Nowej Zelandii posiada władzę ustawodawczą i składa się z suwerennego (reprezentowanego przez Gubernatora Generalnego) i Izby Reprezentantów. W jej skład wchodzi również wyższa izba parlamentu, Rada Legislacyjna, aż do jej zniesienia w 1950 roku. Przewaga Izby nad suwerennymi została ustanowiona w Anglii na mocy ustawy o prawach z 1689 r. i została ratyfikowana jako prawo w Nowej Zelandii.
Nowozelandzka Izba Reprezentantów jest wybierana w sposób demokratyczny, a rząd składa się z partii lub koalicji posiadającej większość miejsc. Jeżeli nie zostanie utworzona większość, można utworzyć rząd mniejszościowy, jeżeli zapewnione jest poparcie innych partii podczas głosowania zaufania i podaży. Gubernator generalny mianuje ministrów za radą premiera, który jest z założenia liderem parlamentarnym partii lub koalicji rządzącej (zob. nowozelandzka mapa polityczna). Gabinet, utworzony przez ministrów i kierowany przez premiera, jest najwyższym organem kształtującym politykę w rządzie i odpowiedzialnym za podejmowanie decyzji o istotnych działaniach rządu. Na mocy konwencji członkowie gabinetu ponoszą zbiorową odpowiedzialność za decyzje podejmowane przez gabinet.
Wybory w Nowej Zelandii od 1930 roku były zdominowane przez dwie partie polityczne, Narodową i Partii Pracy, jak widać na nowozelandzkiej mapie politycznej. Od 1996 roku stosowana jest forma reprezentacji proporcjonalnej zwana Mixed Member Proportional (MMP). W systemie MMP każda osoba ma dwa głosy; jeden jest na siedemdziesiąt miejsc wyborczych (w tym siedem zarezerwowanych dla Māori), a drugi na partię. Pozostałe pięćdziesiąt mandatów jest przydzielanych w taki sposób, aby reprezentacja w parlamencie odzwierciedlała głosy partii, chociaż partia musi zdobyć jeden mandat wyborczy lub 5 procent ogółu głosów partii, zanim będzie uprawniona do tych mandatów.
Mapa stanu Nowa Zelandia pokazuje wszystkie departamenty i regiony Nowej Zelandii. Mapa państw Nowej Zelandii pozwoli Ci poznać obszary i miasta Nowej Zelandii w Nowej Zelandii. Mapa stanu Nowa Zelandia jest dostępna do pobrania w formacie PDF, w wersji drukowanej i za darmo.
Stany Kolonii Nowej Zelandii istniały od 1841 do 1876 roku jako forma subnarodowego rządu (patrz mapa stanu Nowa Zelandia). Zostały one zastąpione przez hrabstwa, które same zostały zastąpione przez okręgi. Kiedy w 1841 roku Nowa Zelandia stała się odrębną kolonią od Nowej Południowej Walii, Karta Królewska ustanowiła trzy państwa: New Ulster (Wyspa Północna na północ od rzeki Patea), New Munster (Wyspa Północna na południe od rzeki Patea, plus Wyspa Południowa), New Leinster (Wyspa Stewart/Rakiura).
Nowe państwa zostały utworzone na mocy ustawy konstytucyjnej Nowej Zelandii z 1852 r. (Wielka Brytania). Ustawa ta ustanowiła pierwszych sześć stanów Auckland, New Plymouth, Wellington, Nelson, Canterbury i Otago jako wymienione na mapie stanów Nowej Zelandii. Każdy stan wybrał własną władzę ustawodawczą znaną jako Rada Prowincjonalna i wybrał Kuratora, który nie był członkiem tej rady. Rady wybrały swojego przewodniczącego na pierwszym posiedzeniu po wyborach.
Po zlikwidowaniu państw nowozelandzkich samorząd lokalny został powierzony wybieranym radom gminnym i powiatowym. Ustawa o hrabstwach z 1876 roku stworzyła 63 hrabstwa ze starych stanów, jak wspomniano na mapie stanów Nowej Zelandii. Dawne granice stanów służyły jako obszary administracyjne dla rad oświatowych utworzonych na mocy ustawy o edukacji z 1877 r. oraz dla biur kilku departamentów rządowych, w tym Departamentu Ziemi i Badań (Department of Lands and Survey). W 1989 roku hrabstwa zostały zastąpione przez powiększone rady okręgowe.
